Dag 96 Mijn geduld is op

Mijn dochter heeft een tablet voor haar verjaardag gekregen die gelijk al mankementen vertoonde. We hebben de tablet voor een reparatie teruggestuurd en een aantal weken moeten wachten voordat we een nieuwe kregen.

Ik stoorde mij direct al aan het feit dat de tablet mankementen vertoonde en de vreugde van mijn dochter om haar verjaardagscadeau van korte duur was.

Ik irriteerde mij ook aan de tijdsduur van enkele weken dat we moesten wachten op de nieuwe tablet. Die kwam uiteindelijk vorige week vrijdag en mijn dochter en ik hebben opnieuw van alles moeten installeren. Vervolgens blijkt dat we op geen enkele site kunnen komen vanwege een of ander beveiligingscertificaat die we niet lijken te hebben.

Ik mail de verkoper en krijg als oplossing terug dat we een back-up moeten maken en de fabrieksinstellingen moeten herstellen. Dit doe ik en vervolgens blijkt dat mijn dochter alles opnieuw, dus voor de derde keer, moet downloaden en installeren en dat gaat ook nog eens mis waardoor ze begint te huilen. Ik constateer dat het hele installatiegebeuren vast is gelopen en de tablet niet meer in beweging te krijgen is. Dit is mij teveel ellende met de tablet en het gehuil en ongeduld van mijn dochter is genoeg voor mij om het tablet in haar richting te gooien waarbij de tablet haar arm raakt en zij nog harder begint te huilen.

Ik ben mij onmiddelijk gewaar van mijn plots opkomende woede die getriggerd wordt door mijn eigen ongeduld die zich manifesteert na alle toestanden. Erin zit ook het verlangen om haar blijdschap te zien met de tablet.

Hierop mijn zelfvergevingen en zelfcorrecties.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben mij te storen aan het feit dat de tablet direct al mankementen vertoond.

Waarom stoor ik mij? Omdat ik verwacht dat wanneer ik een nieuwe tablet krijg, omdat de eerste niet goed werkte, dat de nieuwe tablet wel werkt.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te participeren in de gedachte dat een nieuwe tablet direct zou moeten werken.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben mij te irriteren aan het feit dat het enkele weken duurt voordat mijn dochter een nieuwe tablet krijgt.

Waarom irriteer ik mij aan de tijdsduur? Omdat ik direct na mijn eerste klacht te horen krijg dat ik een nieuwe tablet zou krijgen en ik niet snap waarom er 4 weken over heen moet gaan voordat de nieuwe tablet er daadwerkelijk is.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te participeren in de gedachten dat een nieuwe tablet ook direct geleverd moet worden. Nb. op de pakbon van de nieuwe tablet bood het bedrijf zijn excuses aan voor de lange leveringstijd omdat het bedrijf tussendoor verhuisd is.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te participeren in de gedachte dat “dit mij teveel ellende is” waardoor ik getriggerd wordt om woedend te worden en het tablet weg te smijten.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te participeren in de gedachte “dat dit mij teveel ellende is” en ik mij door deze gedachten laat leiden waardoor ik een negatieve emotie van woede creëer in mijn lichaam. Mijn lichaam spant zich,ik voel een golf van negatieve energie door mijn lichaam heen golven, ik verhef mijn stem en zeg dat ik er geen zin meer in heb en gooi de tablet richting mijn dochter.

Ik realiseer mij dat ik doelbewust het tablet in haar richting gooi, mij niet realiserend wat de consequenties zijn. Ik baal er flink van wanneer ik merk dat de tablet haar geraakt heeft ondanks dat ik doelbewust in haar richting gooide. Ook hierna voel ik de negatieve energetische lading in mijn lijf rondgaan en zeg tegen haar dat ik even weg moet. Ik loop naar boven en ga in mijn adem zitten om zo de negatieve energetische lading kwijt te raken en om zo helder in het moment mijn reactie te kunnen onderzoeken. Ik leg haar kort uit wat er gebeurt is en bied mijn excuses aan, mij direct realiserend dat ik dit punt van ongeduld direct moet onderzoeken en corrigeren, wil het niet nog een keer gebeuren.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben mijzelf niet te ondersteunen door in mijn adem te gaan wanneer ik woede ervaar als negatieve energetische lading in mijn lichaam met de consequentie dat ik het tablet richting mijn dochter gooi.

Ik realiseer mij dat door te denken dat “dit mij teveel ellende is”, ik participeer in de gedachte dat ik deze ellende niet verdien en dat ik er ook geen zin in heb.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te participeren in de gedachte dat ik deze ellende niet verdien en dat ik er ook geen zin in heb. Deze gedachte komt voort uit het geen geduld meer op kunnen brengen om weer te moeten mailen met het bedrijf om wederom naar een oplossing te zoeken en weer de teleurstelling bij mijn dochter te zien.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken dat ik geen geduld meer heb om weer te moeten mailen met het bedrijf om weer naar een oplossing te moeten zoeken.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken dat mijn dochter niet weer teleurgesteld mag worden en dat ik daar niet meer tegen kan.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te participeren in de gedachte mijn dochter blij te willen zien met haar tablet waardoor deze gedachten zich omzetten in een positief gevoel van verlangen welke energetisch doorwerkt in mijn lichaam.

Wanneer en als ik mij gewaar ben van woede wanneer mijn geduld op is, stop ik en adem. Ik ondersteun mezelf door fysiek iets te gaan doen, hetzij in huis of een ontspanningsoefening om zo de negatieve energie van woede kwijt te raken en weer helder in het moment te kunnen staan.

Ik stel mezelf ten doel om mijn gedachten ten aanzien van geduld te onderzoeken en op de realisaties hiervan zelfvergeving en zelfcorrecties toe te passen.

Ik stel mezelf ten doel om hetgeen vandaag gebeurde met mijn gedachten over de tablet, uit te leggen aan mijn dochter, op haar niveau,  zodat ook zij ziet hoe gedachten emoties veroorzaken en ons lichaam belasten.

In mijn volgende blog zal ik het punt “geduld” verder onderzoeken.